voorgesteld op de architectuurbiënnale van Rotterdam
van 24.09.2009 tot 10.01.2010

In de opdracht werd gevraagd om een ecologische ééngezinswoning te creëren van 100m2 met 2 slaapkamers, een soort natte droom voor de modale burger. Hoe kan een alleenstaande woning nu eigelijk ecologisch zijn? Een kleine ecologische woning moet zeer eenvoudig in opbouw zijn en moet zo weinig mogelijk materiaal bevatten. De meest duurzame materiaal is het materiaal dat nooit is gebruikt. Met een minimale oppervlakte van slechts 100m2 moet je eerder een gevoel van ruimte te creëren, in plaats van de werkelijke ruimte. Dit werd gedaan door het maken van smalle langgerekte ruimten die het perspectief vergroten. Dit vergemakkelijkt eveneens de bouw en omdat zelfs het bouwen van een klein huis in een open ruimte nooit duurzaam is, is het huis niet opgevat om in een open ruimte te gebouwd te worden. De woning is zo ontworpen dat ze makkelijk kan geclusterd worden met een 7-tal gelijkaardige units.

Het interieur is bij deze identiek, maar door een andere aaneensluiting is het gevoel in elke unit toch volledig anders. Natuurlijk licht en natuur zijn binnen gebracht door middel van patio’s. De binnenwanden zijn visueel geëxtrudeerd in de tuin-muren, die de achter en zij-muren van andere vergelijkbare units vormen. Door houten geïsoleerde constructies in serie naasteen te bouwen kan je makkelijker passiefwoningen maken. Een andere zeer belangrijke ecologische facet is het gebruik van dubbele glazen wanden aan de verschillende patio’s. Dit geeft niet alleen een zeer hoge warmte-isolatie, maar kan ook gebruikt worden om te acclimatiseren en om een gevoel van ruimte in het huis te creëren.