In de Brusselse Noordwijk converteerde een projectontwikkelaar een oud pakhuis van de winkelketen Sarma tot een multifunctioneel project met lofts op de verdiepingen. De bovenste verdieping, alsook de voormalige technische ruimte die zich erboven, op het dak, bevindt, werden met elkaar verbonden tot één grote loft van 220m2.

De benedenverdieping kent de typische loftstructuur met het open grondplan en wordt gedefinieerd door de grote raampartijen aan de straatkant. De slaapkamers, het bureau en de ruime badkamer bevinden zich op deze verdieping. De metalen trap die de verbinding vormt met de woonvertrekken in de voormalige technische dakkoker doet licht aan en baant zich een weg doorheen een één meter dikke betonnen vloer.

Om de bewoners maximaal van de twee grote dakterrassen te laten genieten, werden de leefruimte en de keuken op het dakniveau gebracht. Omdat het gebouw zich op de lijst van beschermde gebouwen bevindt, waren zichtbare ingrepen aan de straatkant onmogelijk. Het binnenbrengen van licht gebeurt via een lichtstraat in het dak, maar ook door twee raamopeningen in beide zijmuren die naar het terras leiden, te maken. Structureel was het niet mogelijk om de openingen te vergroten en ook het rechthoekig gat in de middelste betonnen muur mocht niet gewijzigd worden. Om het zicht toch te maximaliseren werden de ramen volledig binnen deze muren geplaatst. Er werd een flinterdun profiel gekozen voor de schuivende vleugels en de kaders werden volledig weggewerkt, waardoor het lijkt alsof er zowel in open als gesloten toestand geen glas zit. Het gat in de dikke middenwand accentueert de richting naar buiten.

Transparantie is het ordewoord bij deze loft. Op de onderste verdieping gaat deze zoektocht zo mogelijk nog verder. De badkamer die zich het verst van de straatkant en dus het licht bevindt, krijgt toch rechtstreeks daglicht via de glazen wand die zich tussen de badkamer en slaapkamer bevindt en die daarenboven de badkamer bijzonder ruim doet lijken. Zo kijk je vanuit de badkamer door de slaapkamer naar het panorama van de Noordwijk. Toch is deze openheid niet absoluut. Mocht in de toekomst de gezinsstatus van de bouwheer, een vrijgezel, wijzigen is het nog steeds mogelijk om de kijkdoos in het midden met gordijnen om te toveren tot een zwarte doos. Ook wordt, door voor het glas op regelmatige afstand houten stijlen als vertikale louvers te plaatsen die naargelang hun kijkrichting minder of meer verhullen, een subtiel spel gespeeld met als inzet minimale privacy en maximale leefbaarheid.

Het interieur van vooral keuken en badkamer volgt hetzelfde patroon en goochelt naar believen met de begrippen open en gesloten. Zo kan het kookgedeelte aan het oog worden onttrokken door een scharnierende kastenwand en kan ook de douchecel en het wasbekken volledig worden gesloten.